Eftir Ragnheiði Hörpu Leifsdóttur
Úr ljóðabókinni Sítrónur og náttmyrkur sem er væntanleg 21. nóvember. Svikaskáld gefa út.
Eyja
Hvar sem ég er í heiminum, hversu týnd eða sorgmædd sem ég er, segir móðir mín mér að ganga niður að sjó og hugsa til allra þeirra sem horfa á sama hafið og sjá öldurnar brotna við bergið. Öfgarnar á eyjunni þenja út skilningarvitin. Endurtekningin í bárunni er stöðug áminning: Þú ert á lífi og þú ert ekki ein.
Hvítt
Meðan við sofum
leggur hún nýstraujuð lök
á göturnar
ferðast innundir
augnlokin
flæðir ofan í æðakerfið
ég vissi ekki að við værum svona þyrst
í birtuna
ég drekk mjólk úr glasi
og finn að hún er líka þar
í hendinni sem heldur á vökvanum
borðinu sem stendur á fjórum fótum
röddinni sem hljómar í útvarpinu