Eftir Hönnu Óladóttur
Úr Tímariti Máls og menningar 3. hefti 2019
Snarbrattar skriður,
þverhníptar fannir,
stórgrýttar torfærur.
Við fyllumst stolti
þegar við stöndum
á toppnum.
Þar er hvorki kalt né vinafátt,
hamingjan áþreifanleg
yfir sameiginlegum sigri.
Umvafin fegurð þess
rennum við saman í eitt.