Flóttamaður segir frá
Alltaf reynir maður eitthvað nýtt. Í gærkvöldi prikuðum við upp á þriðju hæð í Borgarleikhúsinu til að sjá þar sýninguna Aftur á bak frá Stokkhólmi, samvinnuverkefni leikhópsins Osynliga Teatern og Dramaten. Á þriðju hæðinni var tekið á móti okkur, þung sýndarveruleikagleraugu sett á höfuð okkar og heyrnartól þar yfir og síðan vorum við leidd blindandi inn í annað herbergi, tvö og tvö í einu, svo að þetta tók heillangan tíma. Fremur óþægileg lífsreynsla en ótvírætt hluti af upplifun sýningarinnar. Lesa meira
Sunnudagskvöld með Elly
Hvað á maður að segja um þessa stúlku? Þessa ungu leikkonu sem lætur Elly Vilhjálms lifna á nýja sviðinu í Borgarleikhúsinu, andlit, líkama og rödd? Þessa Katrínu Halldóru Sigurðardóttur? Líklega er best að segja bara HÚRRA! Lesa meira
Sýning gullna kjólsins
Það hlýjar manni um hjartarætur að horfa á fullorðna karlmenn leika sér eins og börn, sprella – jafnvel kviknaktir – dansa, tala tungum, klæða sig í kjóla, stympast og stríða. Þetta gera þeir félagarnir Rúnar Guðbrandsson leikstjóri („direttore absoluto“) og Árni Pétur Guðjónsson, hans „actoro primo“ í sýningunni Endastöð – Upphaf sem frumsýnd var í Tjarnarbíó í gær. Með þeim á sviðinu voru Aðalbjörg Árnadóttir („attrice prima“) og Kjartan Darri Kristjánsson („actoro giovane) sem líka sá um ljós og aðra tækni. Lesa meira
Hvað er auður og afl og hús …?
Það var margt sem gladdi og nærði fortíðarþrána á frumsýningu Hússins eftir Guðmund Steinsson á stóra sviði Þjóðleikhússins í gærkvöldi. Eitt var einfaldlega það að sjá eftir Guðmund leikrit sem aldrei hafði verið sett á svið áður; annað var að sjá hvað leikstjórinn, Benedikt Erlingsson, vísaði smekklega til þess í uppsetningu sinni að verkið hefði verið tilbúið fyrir hálfum fimmta áratug. Það setti skemmtilega framandi en þó kunnuglegan svip á sýninguna að draga þungu rauðu tjöldin fyrir milli þátta eins og einu sinni var algild venja og svo var sérkennilega áhrifamikið að heyra lengi vel engin hljóð önnur en tal persónanna. Það minnti á að „hljóðmyndir“ eru nýlegt fyrirbæri. Lesa meira
Ævintýri í Úganda
Nemendur í Flensborg frumsýndu í gærkvöldi söngleikinn Mormónabókina eftir Trey Parker, Robert Lopez og Matt Stone í Gaflaraleikhúsinu. Þýðandi og leikstjóri með meiru er Björk Jakobsdóttir, Þórunn Lárusdóttir stjórnaði söng, tónlistarstjóri er Hallur Ingólfsson en Óli Gunnar Gunnarsson sá um dansatriðin.Þetta er nýlegur söngleikur, frumsýndur á Broadway 2011, vel þekktur og verðlaunaður en hafði einhvern veginn farið gersamlega framhjá mér. Lesa meira
Truntum runtum og tröllin í fjöllunum
Brúðuleikhúsið Handbendi sýndi í dag nýja sýningu sína, Tröll, í Tjarnarbíó. Höfundur, hönnuður, brúðusmiður og annar tveggja leikara í sýningunni er Greta Clough sem einnig rekur leikhúsið á Hvammstanga. Aldís Davíðsdóttir stjórnaði brúðunum með henni en Sigurður Líndal Þórisson leikstýrði. Lesa meira
Upp komast svik
Það var hamagangur á Hóli í gærkvöldi þegar Leikfélag Reykjavíkur frumsýndi farsann Úti að aka eftir breska gamanleikjaskáldið Ray Cooney á stóra sviði Borgarleikhússins undir stjórn Magnúsar Geirs Þórðarsonar. Gísli Rúnar Jónsson þýddi leikinn og staðfærði og eins og vænta má af þessum nöfnum var árangurinn sprenghlægilegur. Lesa meira
Heimur nýr og snjall
Leikfélag MH frumsýndi like–con 2017 í gærkvöldi, nýtt frumsamið verk sem Guðmundur Felixson stýrir. Eins og eðlilegt er fjallar verkið um samtímaveruleika höfunda, leikhópsins og leikstjórans: okkar nýja stafræna heim. Lesa meira
„Rómantíkin er stækkun á lífinu“
Mér finnst sennilegt að Edda Björg Eyjólfsdóttir hjá Edda Productions hafi ákveðið að setja upp verkið um Þórberg Þórðarson, sem frumsýnt var í Tjarnarbíó í gærkvöldi, vegna þess að hún vilji halda nafni þessa merka höfundar á lofti. Finnist jafnvel ekki nóg að gert til þess. Það er prýðileg ástæða, jafnvel göfug. Aldrei er of oft minnt á Þórberg. Lesa meira
Vísindin efla alla dáð
Ef ég vissi ekki að Vilhelm Anton Jónsson hefur skrifað nokkrar afar vinsælar bækur fyrir börn um vísindi þá hefði mér dottið í hug að hann væri uppiskroppa með efni á sýningunni sinni, Vísindasýningu Villa, á litla sviði Borgarleikhússins. Hann var rétt svo byrjaður að fræða fullan sal af börnum um hugðarefni sín þegar Vala Kristín Eiríksdóttir birtist úr allt öðru leikriti og fór að skipta sér af sýningunni. En tilfellið var að þetta gekk ofan í krakkana eins og ís með dýfu. Annar félagi minn, Arnmundur tæplega níu ára, var stórhrifinn af tiltækinu, fannst eins og verið væri að búa til sýninguna á sýningunni – mjög avant garde og smart. Lesa meira